Wracamy do opisu wydarzeń z tegorocznej edycji konferencji międzynarodowej dla nauczycieli w Zwolle. Jeśli nie czytaliście jeszcze opisu PIERWSZEGO DNIA <– koniecznie od tego zacznijcie. Tematem tegorocznej konferencji było “Educating Teachers for Diversity: Meeting the Challenge!” tł. “Kształcenie nauczycieli na temat różnorodności: sprostać wyzwaniu!” Zatem projekty oraz zagadnienia poruszanie podczas warsztatów i ćwiczeń dotyczyły szerokiego zakresu tematyki różnorodności w edukacji.
Poniżej możecie zobaczyć ogólny plan dnia – wybaczcie moje notatki i bazgroły, nie znalazłam niestety czystego egzemplarza:).
Drugi dzień zmagań uczestników zaczyna się od dobrej kawy w nowej lokalizacji (ze względu na współpracę organizacyjną kilku uczelni pierwszy dzień konferencji odbywa się w budynku Viaa University zaś dwa kolejne w Katholieke Pabo Zwolle). 15 minut na rozbudzenie się, krótkie rozmowy i przechodzimy do rozgrzewki w formie Dramy. Jeden z organizatorów – Harrie Poulssen jest ogromnym fanem i nauczycielem tej metody, dlatego towarzyszy ona wielu aktywnościom w ramach konferencji. Tego dnia rozgrzewka polegała na “papugowaniu”, powtarzaniu dźwięków, słów, rytmu i czynności wykonywanych przez Harriego. Poprzedniego dnia podczas wykładów i rozmów z uczestnikami zebrał listę słów “kluczy”, ich powtórzenie w różny sposób miało przypomnieć nam co jest celem projektów oraz na czym musimy się skupić w naszej pracy.
Ten dzień był dla mnie niezwykle ważny i tak ekscytujący jak przerażający. Zmierzyłam się bowiem ze swoimi obawami i ambicjami – poprowadziłam trzy, godzinne warsztaty dla studentów i nauczycieli na temat różnorodności w edukacji.
“Enrichment through diversification” tł. “Wzbogacanie przez zróżnicowanie”
są moimi pierwszymi autorskimi warsztatami, które powstały na potrzeby konferencji. Możliwość wystąpienia otrzymałam w związku z moim wielowymiarowym doświadczeniem – według organizatorów mogłam urozmaicić konferencję nie tylko kompetencjami w zakresie nauczania w wielokulturowych środowiskach ale również w klasach zróżnicowanych pod kątem potrzeb edukacyjnych, tj. w pracy z dziećmi ze Specjalnymi Potrzebami Edukacyjnymi w klasach integracyjnych. Na temat warsztatów i wniosków powstanie kolejny post zatem dziś napiszę tylko, że to było jedno z najlepszych, najbardziej stymulujących i satysfakcjonujących wydarzeń w moim życiu.
Drugi dzień konferencji wymaga od studentów szybkiego podejmowania decyzji oraz umiejętności w zakresie organizacji pracy i przydzielania zadań. To tego dnia w grupach wyłaniają się liderzy i trenerzy mogą obserwować zupełnie inną dynamikę działań niż poprzedniego dnia. Tak szybkie zmiany i usprawnienia są naprawdę interesujące. Ponieważ praca nad projektem nie może stanąć w miejscu założeniem konferencji jest aby maksymalnie 2 osoby z grupy uczestniczyły w jednym czasie w warsztatach podczas gdy reszta pracuje. Po każdym warsztacie następuje dyskusja na ich temat, przekazanie najważniejszych treści reszcie grupy oraz podjęcie decyzji o wykorzystaniu nowej wiedzy czy umiejętności w projekcie. Podczas pierwszego spotkania grup o godzinie 9:00 uczestnicy muszą zdecydować, w których warsztatach chcieliby brać udział, stworzyć grafik zespołu oraz wpisać się na listy warsztatowe przy konkretnej godzinie. Poniżej znajdziecie zdjęcie grafiku zajęć.
W międzyczasie reszta grupy tworzy projekt zaliczeniowy:
“Plan projektu obejmuje minimum 3 szkoły z 3 różnych krajów reprezentowanych na konferencji. Używając e-Twinning lub innych platform jako narzędzi współpracy studenci muszą stworzyć aktywności interaktywne dla uczestników projektu. Plan ma być w całości poświęcony idei <<zróżnicowania>> w tych krajach, stosując pomysły w wartościowy dla uczniów i społeczności sposób – nie wyróżniający folklor czy wyjątkowe zdarzenia, a podkreślający różnorodność jako część codzienności i codziennych aktywności. Cele projektu to między innymi:
- kształtowanie empatii, umiejętność postawienia się w sytuacji innej osoby,
- szerzenie świadomości indywidualnych właściwości takich jak subiektywna perspektywa i koncepcje,
- wzmacnianie postawy doceniającej i czerpiącej wzorce i informacje z innych kultur.
Projekt powinien odwzorowywać praktyczne wskazówki i schematy koncepcji określonych podczas wykładów i warsztatów.”
Trener w międzyczasie powinien przypominać zespołowi, że samo stworzenie projektu to dopiero połowa pracy, kolejne etapy to utworzenie prezentacji multimedialnej oraz przedstawienie swojej oferty podczas próbnej i właściwej prezentacji ocenianej przez trenerów. Zatem podczas drugiego dnia, uczestnicy nabywają kompetencje z zakresu planowania projektów, ich przygotowania, ewaluacji pomysłów, prezentacji swojego zdania, jak również publicznych wystąpień i tworzenia i przyjmowanie informacji zwrotnej.
Dzień pracy jest bardzo intensywny i wymaga naprawdę dobrej pracy zespołowej. Liderzy kontrolują kolejność wykonywania zadań oraz przydzielają nowe, trenerzy powinni zachowywać jak największy dystans, będąc jedynie wsparciem grupy i osobą nakierowującą na znalezienie odpowiedzi nie zaś jej udzielającą. To studenci muszą przejąć inicjatywę, być samodzielni i jak najwięcej nauczyć się z tego procesu.
Po wspólnej kolacji wykładowcy i liderzy warsztatów wybrali się do centrum miasta na wspólne zwiedzanie, a ja ponieważ zwiedzałam Zwolle przez ponad pół roku oraz miałam już dość czasu na poznanie innych liderów postanowiłam spędzić czas ze studentami podczas ich wieczornych aktywności organizowanych przez tamtejszą organizację studencką. Podczas tego wieczoru miałam okazję poznać uczestników z bardziej prywatnej strony, porównywaliśmy nasze studia, rozmawialiśmy o możliwościach jakie dają programy takie jak ERASMUS + oraz o blogach edukacyjnych, ciekawych szkołach alternatywnych i doświadczeniach w pracy szkolnej. Większość osób, z którymi rozmawiałam miała nieco ponad 20 lat, mnóstwo optymizmu i różowe okulary – tak jak ja wyobrażają sobie, że edukacja przyszłości będzie wspaniała, że będziemy dużo zmieniać, dostosowywać się do otaczającego nas świata i potrzeb. Chcemy działać, mamy mnóstwo energii i pomysłów. Ten wieczór zostanie mi w głowie na długo, takiej dawki motywacji się po prostu nie spodziewałam.
Wspólnie doszliśmy do wniosku, że przyjeżdżając na konferencję “TIE” stworzyliśmy takie małe, idealne i niesamowicie zróżnicowane społeczeństwo, wszyscy patrzymy w jednym kierunku, wspieramy się i myślimy o jednym: chcemy by nasi przyszli uczniowie również mogli doświadczyć takich warunków. Chcemy tworzyć zespoły klasowe i szkoły, w których słowa: zaufanie, tolerancja, współpraca, akceptacja, zrozumienie, przyjaźń, wspieranie – nie będą wyłącznie echem odbijać się od ścian lub na nich wisieć.
I tym pozytywnym akcentem skończył się drugi dzień konferencji międzynarodowej w Zwolle. Możecie sobie wyobrazić mój uśmiech od ucha do ucha (naprawdę tak potrafię!;)) w drodze do domu :).
Jeśli artykuły na temat konferencji wydaja Wam się interesujące, O TRZECIM DNIU PRZECZYTACIE TUTAJ.
