Od ponad dwóch lat przekonuję nauczycieli w Polsce i poza granicami, że wszelkie zmiany jakich potrzebujemy w szkolnictwie możemy zacząć od siebie. Tworzę artykuły i scenariusze, dzięki którym nauczyciele mogą wprowadzać elementy najlepszych światowych systemów edukacyjnych w swojej codziennej pracy. Działam zarówno na rynku polskim jak i na arenie międzynarodowej. Prowadzę wykłady oraz zajęcia dla studentów pedagogiki i nauczycieli z różnych zakątków świata, podczas których zachęcam do korzystania z różnorodnych rozwiązań i sojuszu metod, a także do nawiązywania nauczycielskiej współpracy międzynarodowej. Uważam bowiem, że nauczyciele potrafiący uczyć się od siebie nawzajem oraz wspierać się w przypadku trudności, są w stanie stworzyć edukację przyszłości. Sądzę, iż otwartość, ciekawość świata, pasja i stabilne, adekwatne poczucie własnej wartości są ważniejsze niż dobre oceny i wysokie wyniki na egzaminach (jak wiemy, niestety nie zawsze idą one w parze).
Jako nauczycielka żądna wiedzy, poszukująca, wciąż patrząca z innej perspektywy, podważająca „jedyne prawdy” i ustalone, dziesiątki o ile nie setki lat temu, zasady, zauważyłam, że brakuje mi przestrzeni nie tylko do konstruktywnej, merytorycznej dyskusji ale przede wszystkim wspólnego działania. Ucząc się od siebie, wymieniając się refleksjami i doświadczeniami możemy zmienić oblicze edukacji – tworzyć materiały i rozwiązania dla osób poszukujących alternatywnych metod i modeli pracy w szkole.
Uczę, w przekonaniu, że co zasieję, to zbiorę. Szanuję czas moich uczniów, ich potrzeby, zainteresowania i wybory. Jestem częścią społeczności, nie buduję muru między mną a uczniami, twierdząc, że to na potrzeby wyznaczania granic, zachowania dyscypliny i budowania autorytetu. Uczę poszanowania dla natury i potrzeby zatrzymywania się w pędzącym świecie. W swoich działaniach staram się podkreślać co jest dla mnie ważne i w co wierzę, daję moim uczniom przestrzeń do tego, by również potrafili określić swoją hierarchię wartości i to, co chcieliby przekazać światu. Odnalazłam ludzi i instytucje, dla których głównym celem jest wspieranie młodych ludzi w kształtowaniu postaw prospołecznych, wypracowanie empatii, świadomości siebie, stabilnego i adekwatnego poczucia własnej wartości, umiejętności nawiązywania współpracy na wysokim poziomie. Przygotowanie do szczęśliwego, satysfakcjonującego życia, nie zaś do egzaminów. Myślę, że właśnie dlatego zdecydowałam się wrócić do Polski. Odnalezienie społeczności, która pozwoli mi na nauczanie zgodne z moimi założeniami i wykorzystanie umiejętności, które nabywałam w podróży od lat jest dla mnie sygnałem, że edukacja w naszym kraju, małymi krokami, oddolnie, zmierza w dobrym kierunku. Chcę uczestniczyć w tym procesie i świadomie dzielić się wiedzą i doświadczeniami.
Moja kariera zawodowa jest dziełem przypadku. Takiego samego jaki spotkał Alexandra Fleminga, Alfreda Nobla czy Isaaca Newtona. Będąc studentką Akademii Pedagogiki Specjalnej do tego stopnia uparłam się na skończenie Terapii pedagogicznej, że po pół roku zajęć ogólnych przygotowujących nas do wybrania specjalizacji, aplikowałam wyłącznie na jedną z nich, ryzykując utratą miejsca na liście studentów. Kolejnym etapem było wybranie modułu: trafiłam na pedagogikę kreatywności, która w znacznym stopniu zmieniła mój pogląd na edukację, nauczanie i bycie nauczycielem. Odbywając staże, wolontariaty i praktyki w przeróżnych szkołach i przedszkolach, zauważyłam, że prowadzę terapię metodami pedagogiki kreatywności. Wiedzę i doświadczenia modułowe wykorzystywałam prowadząc zajęcia z języka angielskiego i hiszpańskiego, pracując jako cień chłopca z zespołem Aspergera czy choćby podczas spotkań rodzinnych. Krokiem milowym zarówno w karierze zawodowej jak i w rozwoju osobistym było zgłoszenie kandydatury do wymiany międzynarodowej. W VIA University College odbyłam trzymiesięczny kurs Social Entrepreneurship, podczas którego uczyłam się planować projekty europejskie, pozyskiwać fundusze na inicjatywy edukacyjne oraz jak być liderem i trenerem. Następnym etapem były studia magisterskie na specjalizacji Pedagogika szkolna i pedagogika zdolności, podczas których również wyjechałam na wymianę studencką, tym razem do Holandii. W Katholieke Pabo Zwolle odbyłam sześciomiesięczny kurs nauczycielski, trzymiesięczne praktyki pedagogiczne oraz uczestniczyłam w konferencji międzynarodowej Teacher In Europe 2016. Po obronie magisterskiej, przyznano mi stypendium, które wykorzystałam do organizacji stażu nauczycielskim w publicznej szkole podstawowej w Turku. To właśnie w Finlandii rozpoczęłam swoją przygodę z blogowaniem i dzieleniem się swoim spojrzeniem na edukację, dzięki czemu zaczęłam trafiać do coraz szerszego grona nauczycieli.
Jednym z moich celów, który przyświeca mi od początku działalności w mediach społecznościowych i we współpracy z redakcjami kilku magazynów edukacyjnych, jest dzielenie się tym, co zyskałam dzięki programom Erasmus, Erasmus +, praktykom, stażom i kontraktom międzynarodowym. Uważam, że podejmowanie właściwych wyborów następuje wyłącznie w efekcie poznania wszystkich (lub chociaż wielu) możliwości, zatem aby udoskonalać system kształcenia w Polsce, powinniśmy najpierw mieć możliwość poznać inne – zaczynając od tych, które odnoszą sukcesy.
W razie pytań zapraszam na:
Blog – www.educationaleden.pl
Fanpage – https://www.facebook.com/educationaleden/
Instagram – https://www.instagram.com/educationaleden/
lub do kontaktu za pośrednictwem poczty elektronicznej – educationaleden@gmail.com
Joanna Obuchowska
